Πρόκειται για την παράσταση Ικέτιδες του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη και σε συμπαραγωγή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου με το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν.

Σύμφωνα με τους όρους της παραχώρησης του χώρου η μέγιστη δυνατή χωρητικότητα του Ωδείου έχει οριστεί στις 900 θέσεις θέασης, ενώ κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα απαγορεύεται το κάπνισμα/άτμισμα και η κατανάλωση ποτών και τροφίμων ενώ κατά την είσοδο των θεατών θα πρέπει να γίνεται, από τους διοργανωτές, προφορική ενημέρωση και να τοποθετηθεί ειδικά τυπωμένη σήμανση για την απαγόρευση κατανάλωσης ποτών, φαγητού καθώς και απαγόρευσης καπνίσματος και ατμίσματος.

Λίγα λόγια για την παράσταση

Εξήντα χρόνια μετά την πρώτη παρουσίαση του έργου στην Επίδαυρο, το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν σε συνεργασία με το Θέατρο του Νέου Κόσμου ανεβάζει τις Ικέτιδες του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη: ένα ποιητικό αλλά και βαθιά πολιτικό έργο στο κέντρο του σύγχρονου προβληματισμού για την έννοια του ασύλου σε μια δημοκρατική κοινωνία – ιδιαίτερα όταν στη θέση του διωκόμενου βρίσκονται οι γυναίκες.

Στο έργο (που είναι το πρώτο και το μοναδικό που έχει διασωθεί από την τετραλογία του Αισχύλου «Δαναΐδες») πρωταγωνιστεί ένα συλλογικό γυναικείο πρόσωπο: ο Χορός των πενήντα Δαναΐδων που, μαζί με τον πατέρα τους Δαναό εγκαταλείπουν τη Λιβύη και την Αίγυπτο και ζητούν άσυλο στην πόλη του Άργους. Σαν την προγόνισσά τους την Ιώ, που η Ήρα καταδίωκε ανελέητα στέλνοντάς της μια ενοχλητική βοϊδόμυγα, τον «οίστρο», για να τη βασανίζει, οι Δαναΐδες πασχίζουν τώρα να ξεφύγουν από τους πενήντα γιους του Αιγύπτου που απαιτούν να τις παντρευτούν με τη βία. Ο μύθος θέτει το ζήτημα της ταυτότητας και της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία, εξιστορώντας παράλληλα το χρονικό της εγκατάστασης και της επικράτησης του ελληνικού φύλου στη χώρα των Πελασγών, των λεγόμενων «Προελλήνων».

Οι Δαναΐδες Ικέτιδες μιλούν για τις ανάγκες που οδηγούν τους ανθρώπους να ξεριζωθούν από τη γη τους, την άγρια μοίρα του πρόσφυγα, την αξία της δικαιοσύνης, τις αρχές της δημοκρατίας. Πάνω απ’ όλα όμως μιλούν για τον αγώνα της Γυναίκας ενάντια στον Άνδρα που με τη βία ζητά να της επιβληθεί.

Η παράσταση ενώνει λυτρωτικά τις φωνές των αρχαίων ηρωίδων με εκείνες των σημερινών, μέσα από έναν εντυπωσιακό Χορό πενήντα νέων γυναικών, με προεξάρχουσες στο λόγο τη Λένα Παπαληγούρα και τη Λουκία Μιχαλοπούλου (στους ρόλους της Υπερμνήστρας και της Αμυμώνης αντίστοιχα) και στο τραγούδι τη Μαρίνα Σάττι.

Τον Χορό απαρτίζουν μέλη της γυναικείας χορωδίας Chóres, νέες ηθοποιοί-σπουδάστριες της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης και χορεύτριες-ακροβάτισσες της ομάδας «Και όμως κινείται» (με κορυφαία τη Χριστίνα Σουγιουλτζή). Στον ανδρικό ρόλο του Πελασγού, βασιλιά του προελληνικού πελασγικού φύλου ‒που πιστεύεται ότι υπήρξε μητρογραμμικό‒, η Λυδία Κονιόρδου. Τις δύο μορφές της πατριαρχικής εξουσίας ενσαρκώνουν ο Άκης Σακελλαρίου και ο Γιάννης Τσορτέκης.

Μετάφραση Ιωάννης Γρυπάρης

Επεξεργασία κειμένου και δραματουργίας – Σκηνοθεσία Μαριάννα Κάλμπαρη

Σκηνικά – Κοστούμια Χριστίνα Κάλμπαρη

Μουσική σύνθεση Χαράλαμπος Γωγιός

Χορογραφία Χριστίνα Σουγιουλτζή

Σχεδιασμός φωτισμών Στέλλα Κάλτσου

Βοηθός σκηνοθέτιδας Μαριλένα Μόσχου

Βοηθοί σκηνογράφου-ενδυματολόγου Κυριακή Φόρτη, Κατερίνα Κυρτάτου

Μουσική διδασκαλία Ειρήνη Πατσέα, Σιμέλα Εμμανουηλίδου

Συντονισμός παραγωγής CHÓRES Βερονίκη Κρικώνη

Διεύθυνση παραγωγής Μαρίνα Γαβριηλίδου

Παίζουν (αλφαβητικά) Λυδία Κονιόρδου (Πελασγός), Λουκία Μιχαλοπούλου (Αμυμώνη), Λένα Παπαληγούρα (Υπερμνήστρα), Άρης Σακελλαρίου (Δαναός), Γιάννης Τσορτέκης (Αιγύπτιος Κήρυκας)

Σολίστ Μαρίνα Σάττι

Κορυφαία χορεύτρια Χριστίνα Σουγιουλτζή

Κορυφαίες CHÓRES (αλφαβητικά) Ελένη Βασιλάκη, Κωνσταντίνα Γιαννοπούλου, Γιώτα Δημητρακοπούλου, Φανή Λύκου, Ιόνυ Μοσχοβάκου, Δάφνη Παγουλάτου, Ελένη Πούλιου, Ελίνα Σταμοπούλου, Δανάη Στεργίου, Νικολάια Τριανταφύλλου

Κορυφαίες Δραματικής Σχολής Θεάτρου Τέχνης (αλφαβητικά) Νεφέλη Δοδοπούλου, Μυρτώ Καπώλη, Ρένια Κρητικού, Άννα Μωρόγιαννη

Συμπαραγωγή Θέατρο του Νέου Κόσμου – Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν